een Pro in steunkousen aantrekken, maar drinkt vaker koffie in baas z’n tijd ☕️
Neem een kijkje in mijn leven als moeder.
Onze Afrikaanse reuzenslakken moesten in bad gisteren. Dat ik doe ik met een druppelende kraan in de gootsteen terwijl het water kan weglopen.
De slakken zie je vervolgens opleven en raken helemaal wild, in slakkenbeleving dan. Die voelsprieten gaan alle kanten op en hun koppies gaan overal nieuwsgierig snuffelen. Wat een belevenis.
Nog even een familiefoto bij deze.
Portret van katten in de straatgoot, rollenbollend door de berkenzaden. Plakkerig stuifmeel op donker vacht en alles wat daardoor vanzelfsprekend op meelift. De zon maakt de straat lekker warm, dus het rollebollen gaat nog heerlijk een tijdje door.
Het portret komt even overeind. Rommel valt van z’n kop. Stuifmeel op zijn snoet. Geeft een kopje tegen je knie. Meer kopjes over de tegels. Rolt nog minstens drie keer door het stof.
En dan staat het stuifmeelmonster plots op. Hun blik zegt dat je niks meer dan lucht bent. Twee poten met poepgat en staart in de lucht loopt richting huis. Op zoek naar een mensenbed om in te slapen.
PS: deze foto’s zijn gemaakt bij mijn gepimpte bloemenberm
Na een discussie met zoon over de definitie van oogsap als je in het licht kijkt en oogpoep in de ochtend als je uit bed komt, schuiven we bij het horen van de bel aan tafel. De man heeft het eten geserveerd dit keer. Voor mij, met een afgestompte hersenpan van het dagelijkse noodzakelijke loopje in de supermarkt, is dat sowieso extra smullen. De oudste vraagt of hij ‘een heel erg grapje’ mag vertellen.
‘Erg in de zin van?’ kijk ik hem vragend aan.
‘Iets met seks.’
‘Ja hoor,’ zeg ik verveeld. Maar ik herinner ineens dat ik de dag ervoor wat bij de Kruidvat had gehaald. Ik trek een klein doosje uit de knutselkast en gooi het op tafel.
CONDOOMS
‘Wat is dit?’, klinkt het, en zonder te lezen wordt het als een kindersurprise-ei open gemaakt. Acht ogen kijken mij dan vragend aan. ‘Ja, kijk. Dat zijn nou condooms. Dat wilde jullie toch weten?’ en ik neem een hap van, wat ik noem, de makkelijke mannenmaaltijd.
Er klinkt gejuich. Superblij wordt alles eens goed bekeken en gevoeld. Er wordt gelachen en gejoeld en dan ineens komen de vragen. Al snel worden zaken duidelijk.
Het eten raakt zonder klaagzang op en voor het toetje arriveert wordt er al een condoomballon gemaakt, even later vereeuwigd op een nieuwe profielfoto en de dag erna bewonderd door schoolvrienden.
Aan alle ouders van school wil ik zeggen: ja, ik ben schuldig.
De zon gaat eindelijk onder op een avond in juni en alleen de oudste zoon moet nog naar bed. Het laatste half uurtje dat hij nog in zijn eentje mag opblijven is vaak het moment dat hij, als hij niet doorgaat met gamen, naar beneden komt om zijn ‘lekkere trek’ te stillen. De koelkast wordt open getrokken voor een bak yoghurt of een glas cola en vaak snuffelt hij nog even in de pan voor de laatste paar overgebleven piepers. De man des huizes ligt bijna horizontaal op de bank na een lange werkdag en ik voer de dieren, begiet de planten in de schemering en ontdoe onze tafel van ogenschijnlijk laatste vetvlekken voor ik ook even kan genieten van de rust. Heel even. Niks.
Maar juist dan.
Zoonlief dartelt door de kamer met een glas cola en, je kunt er bijna de klok op gelijk zetten, mijmert bijna onverstaanbaar:
‘Mam?…’
‘Ja?…’
‘Wat nou, als alle wezens op aarde, behalve de mensen, zonder dat de mensen het weten,…’
‘Kun je even hier komen, ik versta je niet.’
‘Wat nou, als bijvoorbeeld kippen dingen kunnen dat mensen niet weten. Dingen, zoals bijvoorbeeld: een jaartelling. Of… een taal. Misschien hebben kippen ook wel een president!’
Ik hang de dweil op in de bijkeuken en kijk hem aan in de deuropening. Dan ineens schieten we allebei in de lach. ‘Lukas, jij moet echt filosofie gaan doen op school. Heb jij wel eens filosofie gehad?’ ‘Nee, zegt hij. ‘Wat leer je dan?’ ‘Dan krijg je allemaal van dit soort vragen, of je kunt ze zelf inbrengen. Echt iets voor jou. Ik vond het vroeger ook leuk.’ Ik zie mijn verstrooid uitziende docent van vroeger nog voor me. Lukas kijkt bedenkelijk en loopt weg, met zijn hoofd alweer in een andere wereld. ‘Hup, tanden poetsen nu.’
Met guur weer moet je bij ons thuis niet vreemd opkijken als de kinderen niet buiten komen. Van mij hoeven ze niet iedere dag naar buiten en zeker niet als het hard regent of waait. Als de zon schijnt daarentegen schop ik ze wel naar buiten als ze niet vanzelf gaan, figuurlijk dan – voor degenen die mij niet kennen, maar verder ga ik er niet zo spastisch mee om. Urenlang gamen, een filmpje kijken met popcorn, knutselen, winkeltje spelen, alle kastinhoud op de vloer uitspreiden, het mag hier allemaal. Toch houd ik dit ook niet dagen achter elkaar vol en sta ik soms te popelen om eens wat leuks met ze ondernemen. Het hoeft niet per se een dagje naar de dierentuin te zijn ($$$!), maar het kunnen ook simpele activiteiten aan huis zijn. Mocht je benieuwd zijn naar mijn favoriete doe-dingen met de kids die ik ieder jaar wel herhaal zet ik hieronder op een rijtje:
Normaal gaan we niet graag twee keer naar dezelfde vakantiebestemming, maar twee jaar geleden was dit park ons zó goed bevallen dat we besloten dit jaar weer te gaan. De plog is een soort compilatie geworden van beide keren dat we er geweest zijn.
We deden er ongeveer vier uur over om er te komen met de auto inclusief pitstop bij de McDonald’s. (Marc heeft trouwens de vegetarische kipnuggets ontdekt welke hij erg lekker vond. Score!) In de middag kwamen we aan bij ons huisje en hebben we niet veel meer gedaan dan boodschappen halen en koffers uitpakken. De kinderen mochten van ons wat leuks uitkiezen om mee te spelen, maar dat hebben ze niet eens gedaan: ze waren al blij met het speeltje van de mac. Vanuit huis had ik de Flow meegenomen waarin ik urenlang ongestoord kon lezen.
Dinsdag
De dag begon met stroomstoring waardoor we geen internet hadden op de vroege morgen. Laat dat binnen een gezin met tablets en ouders die graag een rustige ochtend willen hebben net even een onverwachte wending geven in de hele ambiance. Afijn, na enkele uren was de stroom er weer, haalde ik mijn eerste senseo en kon de dag beginnen. Na het douchen droogde ik mezelf af met een oude keukenhanddoek (toch de badhanddoeken nog niet uitgepakt) en vroeg ik mezelf af wat we gingen doen.
We begonnen met een wandeling langs het meer, zoals we twee jaar geleden ook hadden gedaan. Het verschil met toen is dat er nu geen rode Saharazand in de lucht zat; onze foto’s toen hadden een bijzondere tint (zie slides hieronder).
Deze keer was het een kille dag met soms wat lichte motregen. Toch vermaakten de kinderen zich wel een tijd bij het water met steentjes, het zeewier, schelpen en een hut.
De rest van de dag hebben we in ons huisje filmpjes gekeken bij de open haard onder het genot van pizza van de parkshop. Thuis hebben we geen TV meer en ik vond het eigenlijk wel leuk weer eens een stukje van De Wereld Draait Door te zien. Even wat jaren terug in de tijd! De bloemetjes van Ian gingen natuurlijk in een passsende vaas. Vanaf de volgende dag zou het buiten lekkerder worden.
Woensdag
De tweede dag begon al beter. De kinderen vermaakten zich in de ochtend, waardoor wij redelijk konden uitslapen en de zon brak door. Gedurende de ochtend bleek dat we de vaatwasser niet aan hadden gezet en de vloer zich had ontwikkeld tot een @home blotenvoetenpad met verschillende structuren van pizzabodemkruimels en crunchy chocoladecornflakes. Een afwas en een rondje stofzuigen was geen overbodige luxe, waarbij ik nog een aanvaring kreeg met een glazen kamikaze-schaaltje die in het afwaswater explodeerde in duizenden stukjes.
Na mijn huishoudelijke avontuur zijn we weer langs het strand gelopen, dit keer een ander rondje. Eigenlijk hoef je het park niet af om een leuke tijd te hebben.
We hebben nog gekeken of er animatie was voor de kinderen zoals twee jaar geleden, maar we hadden nu pech: er was geen animatieteam en waren geen activiteiten gepland. Mogelijk dat het net de week ervoor of erna was, aangezien ons land in verschillende etappes herfstvakantie heeft.
De vorige keer hadden de kinderen veel lol met pompoenen uithollen, soep maken, lampionnen maken en het lopen van de lampionnenoptocht in het donker. Ook maakten ze toen vogelhuisjes die tot dit jaar nog in de moestuin hebben gehangen.
Er was wel een grote binnenspeeltuin waar de kinderen veel gespeeld hebben en steeds graag heen wilden gaan. Het binnenzwembad was er ook nog voor achter de hand, maar daar hebben we uiteindelijk geen gebruik van gemaakt. En dat was voor mij ook weer een mooie bijkomstigheid, want ik houd er niet zo van om bij een zwembad te koukleumen voor de kinderen. Brrrr!
Ons avondeten was geen hoogstandje maar wel lekker makkelijk en weer eens wat anders dan pizza. Laat ik het er maar op houden dat variatie belangrijk is…
Donderdag
Een prachtig zonnige dag vandaag! Toch weer even naar het water gelopen voor het uitzicht.
Vandaag haalde ik koolsla en komkommer in huis, want ik had een soort craving naar íets van groente. Herkenbaar?
De kinderen zijn nog verschillende speeltuintjes afgegaan in het park, maar verder was het niet veel anders dan de andere dagen. Gewoon heel relaxt, niets moet. Zelf heb ik dagen achter elkaar veel gelezen: iets waar ik normaal vaak niet zo aan toe kom. Nu was daar alle tijd voor.
De laatste avond aten we nog in het restaurant: meer aan de prijs maar wel net wat lekkerder dan fastfood. Eindelijk weer eens een biefstuk wat ik thuis normaal nooit meer eet. Wat een joekel!
Vrijdag reden we weer naar huis en hebben we nog een relatief rustig weekend gehad. Het verschil met kamperen is dat we nu wat minder zooi hoeven op te ruimen (yes!). Niet geheel onverwacht ben ik volgens mij wel 3 kilo aangekomen, maar… ik heb mezelf ingeschreven voor een nieuw nabijgelegen sportschool dit najaar, dus ik denk dat dat wel weer goed komt.
Nu we drie achtereenvolgende jaren zijn geweest kan ik wel zeggen dat dit een blijvertje is: ieder jaar minstens één keer naar de ijsbaan! En dan de lokale ijsbaan in het dorp, maar naar de échte schaatsbaan. Ik vind daar veel meer waar voor mijn geld én keer op keer willen de jongens na afloop nog een keer terug.
Toen ik een kind was schaatsten we regelmatig op de bevroren vijvers in de winter. Tegenwoordig komt dit nauwelijks meer voor en worden de jongens groot zonder echt veel te schaatsen. Toch kom je met een dagje schaatsen in het jaar ook een heel eind. Ik zie ze sneller schaatsen, meer durven en langzaam aan zonder rekje hun eigen gang gaan. Er zal vast een dag komen dat de jongens met mij op de ringbaan durven schaatsen, waar het ijs spiegelglad is en waar je hard kunt gaan! Wat ben ik altijd weer blij als ik weer even dat gevoel van schaatsen heb ervaren. Alsof je vliegt!
De baan waar ik de laatste jaren naartoe ga omdat ik deze sinds mijn jeugd al leuk vond en qua afstand ook goed te doen is, is Triavium in Nijmegen. Het is bovendien een prachtig stadion met drie ijsbanen voor ieder wat wils. Voor de kinderen bij de funbaan is ook overal aan gedacht: voldoende rustbankjes (picknicktafels) en toiletten langs de kant, bovendien kun je er bij de baan ook je kinderfeestje vieren met patat en snacks uit de feesttent aan de ijsbaan. Er zijn voldoende oefenrekjes en als je op een rustige dag gaat is het helemaal leuk als je alle ruimte hebt. Op vrijdag gaat de muziek aan met discoverlichting op het ijs. Supergezellig!
De EHBO is er trouwens ook prima geregeld kan ik je na mijn val van vorig jaar wel vertellen 🙂 Ik was alleen en de kinderen werden vermaakt terwijl ik achter een bankje werd opgelapt na een flauwte aan de bar, waarschijnlijk door een pijnlijke klap die ik even daarvoor op de ijsbaan had meegemaakt. Hele lieve barmedewerkers die dus overal aan dachten. Het is gelukkig allemaal goed gekomen en kon zelf weer naar huis rijden. Bovendien ben ik het jaar erna gewoon weer op de schaatsen teruggekomen en hebben we zonder vallen weer een heerlijk dagje gehad 🙂
Mijn dag vandaag begon met de koffiemachine bijvullen want de bonen waren op en het lampje knipperde. Gebeurt dat bij jullie ook altijd als net JIJ een kopje koffie wil? (Ik weet dat dit niet klopt maar ik gun mezelf en iedereen even dat medeleven) Ik vul het apparaat bij met een zak vanuit de gebruikelijke voorraadkast, wat bleek… kattenbrokjes. Welkom in mijn leven.
Stofzuiger erbij, vier kopjes koffie laten lopen, koffieprut gecontroleerd tot dat weer donkerbruin was en ja hoor: ik had een kopje koffie. We kunnen beginnen.
Maandag
Een druilerig begin van de week. De jongens hadden een lange dag op school en ik had wat meer tijd om wat dingen voor mijn werk te regelen. Toch heb ik voor mezelf nog een eind gewandeld buiten en de frisse lucht op kunnen snuiven. Ik ga de laatste weken ook megavroeg naar bed, soms al om 9 uur. Dus ik probeer overdag zoveel mogelijk gedaan te krijgen om te voorkomen dat mijn hoofd overloopt met to-do’s. Verkoudheid helpt ook niet echt mee; ik ben áltijd verkouden binnen de kortste tijd dat de scholen weer begonnen zijn.
Dinsdag
De ochtend begonnen met hardlopen (met mijn zweetnavel) – weer voor mezelf – en er kwam vandaag een pakketje binnen! Nieuwe schoenen! De broek op de foto die ik erbij aan had past er niet zo goed bij, maar ik moest ze even passen. Eindelijk heb ik voor mezelf weer eens zwarte schoenen voor de winter én voor netjes gekocht. Mijn laatste zwarte laarzen kocht ik toen ik 16 was en waren altijd te groot. Vorig jaar heb ik die weg gedaan en na jarenlang in sneakers of bergschoenen te hebben gelopen heb ik nu dan eindelijk nieuwe nette laarzen. Waarom nu pas? Omdat ik superkritisch ben. Ik houd gewoon niet van tierelantijntjes en als er iets is wat je vaak ziet bij vrouwenschoenen dan zijn het wel tierelantijntjes. Sowieso bij veel kleding. Of het is gewoonweg zo duur dat ik mijn geld eerder ergens anders aan wil besteden.
Zelfs deze schoenen vind ik niet supermooi door de mannelijke uitstraling, maar ik zocht iets zonder hak, zonder glitter glamour, zonder wisselende stoffen, patronen of structuur (rimpeltjes e.d.) en ze moesten hoog zijn, niet glimmen, geen opvallende zool hebben (ik vind deze lichte stiksels al twijfelachtig) en zo eenvoudig mogelijk eruit zien zonder meteen oma-achtig te lijken. Niet te vinden dus, tenzij ik meer dan 400,- kon lappen voor een designer. Afijn, volgend onderwerp.
Verder zocht ik wat oude plaatjes op in verband met het aankomende RuneFest. Ik wilde eigenlijk nog een shirt laten bedrukken met Melkcuipje uit Runescape Classic (2003) erop, maar ik kan nog niet echt een geschikt plaatje vinden. Wel kwam ik dus allerlei andere oude zooi tegen van toen ik nog 18 was of jonger. Hilarisch! Ik schrijf er nog wel een keer over, komt goed.
Woensdag
De ochtend begon ik nu met luizenmoeders op school. Die beestjes zijn nog lekker bezig op het moment, maar gelukkig zijn wij er nu wel vanaf. Wel controleer ik de jongens nog regelmatig omdat de kans groot is dat ze terug komen :/
Lukas wilde zijn haar kort geknipt hebben, maar twijfelde heel erg. Dat werd dus voor nu maar half lang zodat in ieder geval de langste pieken eraf zijn.
We zijn in de middag nog naar de Vlindertuin geweest omdat dat op onze zelfbedachte vakantiedingenlijst stond, maar het vriendje dat kwam spelen vond de speeltuin véél leuker, dus veel tijd voor de vlinders hebben we uiteindelijk niet genomen. Afgelopen week stond ook in het teken van 75 jaar Slag om Arnhem dus we zien bijna iedere dag wel wat oude vliegtuigen voorbij komen voor een bepaald herdenkingsprogramma in de regio. Het geluid van vroeger alleen al blijft indrukwekkend.
Donderdag
Marcel kocht voor mij een nieuwe camerastatief! Die blijft rechte beelden geven als je beweegt. Er zitten allerlei supersonische functies in verwerkt met knopjes en lampjes en aangezien ik nogal een haat/liefde-verhouding heb met knopjes, lampjes en functies moet ik daar nog de tijd voor nemen dit uit te proberen. Wel zag het er heel geavanceerd uit toen ik zag dat het beeld mijn gezicht automatisch kan volgen, dus zeker de moeite waard om uit te proberen. Ik ben in ieder geval blij dat ik geen boeken en kristallen vazen van cliënten meer hoef te gebruiken om een redelijk beeld te krijgen met mijn telefoon.
Hardlopen probeer ik nu drie keer in de week en het leuke van dit seizoen is dat de omgeving er nog mooi uit ziet zoals dit knalgele veld met bloemen. Én ik had een superlekkere andijviestampot gemaakt.
Vrijdag
Ik ging met Lukas naar de kapper en die heeft zijn haart nu dus superkort geknipt, echt gaaf dat hij dit durfde. Ook is hij met Instagram begonnen op mijn oude telefoon en vind ik het superleuk dat hij al heel creatief bezig is met foto’s maken.
Ik besefte mij dat ik met een bruiloftsfeest deze broek aan had en het grappige ervan is dat die gewoon uit de kringloopwinkel komt. Ruitenbroeken zijn nog hip ook al is dat niet de reden waarom ik het kocht; ik draag in de winter veel zwart of grijs en vind het wel leuk wat meer kleur in de kast te krijgen om te combineren. Ik vind het zo jammer dat er geen kleren met knalkleurtjes meer te vinden zijn in de winter. Des te leuker is het als je zulke schatten vind in de kringloopwinkel.
Zaterdag
De jongens, en Julian begon ermee, wilden een eigen plant op de slaapkamer. Het begon eigenlijk zo: ik had nepplanten in mijn knutselbak zitten om Echte Post Is Cool-pakketjes mee te maken. Julian vond deze en had een Pringles-koker geverfd zodat dat als vaas kon dienen, stopte de nepplanten erin en zette dit op zijn kamer wat er nog fraai uit zag ook. Ik stond er echt van te kijken toen ik het ’s avonds pas zag om hem een kus te geven voor het naar bed gaan. Toen vroeg hij of het echte planten waren, hij dacht namelijk van wel. Ik vroeg of hij een plant zou willen voor op zijn kamer die hij zelf mocht kiezen of kweken. Dus van het één kwam het ander. Superleuk! Nu zijn ze druk in de weer met water geven en leren hoeveel ze nodig hebben. Een eigen moestuin is een volgende stap, maar daar moet ik nog ruimte voor maken. Onze tuin wordt nog verder verlaagd volgend jaar dus voorlopig is het nog een ratjetoe bij ons.
Zondag was het enorm lekker weer en heeft Marcel alle schoenen gewassen, één van de dingen waar hij erg goed in is en ik niks mee van doen heb 😀 Ieder zo z’n klusjes. De kinderen hebben het hele weekend buiten gespeeld en niet zoveel gegamed, zonder te veel gezeur dus dat is al heel veel waard. Het is al eind september dus alle mooie dagen zijn heel mooi meegenomen!
Ik zal binnenkort wat meer vertellen over die oude foto’s die ik deze week terugvond (gedeeld in Insta stories). Mijn broertje heb ik inmiddels al gespamd met één en ander want wij waren heel goed in foute foto’s maken (17 jaar geleden). Bovendien had ik toen voor het eerst een digitale camera dus we gingen helemaal los. Ze zijn inmiddels veilig opgeslagen want ik had ze eerst alleen nog maar op CD-roms. Mocht het huis in de fik vliegen, dan hebben we in ieder geval de foto’s nog! Té leuk om te verliezen. Herinner jij nog je eerste digitale camera?
Zo. Na de vorige weekplog met ons heerlijke lange weekend heb ik een blogpauze gehad door een overload aan gebeurtenissen die volgden. Nu de kinderen voor het eerst ALLEVIER! naar school gaan en ik meer inzetbaar ben voor werk of andere afspraken, moet ik voor mezelf weer een nieuwe balans vinden. Hoe moeilijk is dat!
Afspraken waar ik vroeger altijd ‘nee’ tegen moest zeggen wil ik nu met alle liefde aangrijpen, maar ook dat heeft natuurlijk gevolgen: katten die hun gebruikelijke zachte voer in de ochtend niet krijgen en voor mijn voeten blijven lopen, een vuile badkamer die ligt te lonken en stapels papier en was in ieder hoek van de kamer: whááááh!
Even terug naar drie weken geleden. Het lange weekend op de Hoge Veluwe eindigde op maandag, waarna we weer naar huis vertrokken. We hadden heel veel mazzel met het weer. Ik had voor het weekend nog een nieuw opblaasbaar zwembad gekocht met de jongens, dus die zette ik met de laatste mooie vrije dagen nog op in de tuin. Terwijl ik genoot van de zonnebloemen was het hoogtepunt voor de jongens toch wel piemels tekenen op elkaar met zonnebrandcrème.
We hadden nog één vakantieweek te gaan terwijl het grootste deel van Nederland alweer begonnen was met het normale ritme van werk en school.
Julian is nog naar de kapper geweest en kwam terug met drie kleuren in zijn haar, maar die wilde niet op de foto. De rest wil absoluut geen millimeter van het haar af, dus ik blijf de mensen op straat en in de supermarkt voorlopig nog maar verwarren met het feit dat ik géén dochters heb.
De schuur werd leeggehaald omdat we last van houtworm hadden en dit behandeld werd. Toen kon ik eindelijk zien waar de dahlia’s lagen (iets met tien fietsen in de schuur, allerlei handig gereedschap van een doe-het-zelver en ‘spullen bewaren voor je weet maar nóóóit’) heb ik ze gauw in de grond gestopt. Ik vermoed dat ze het nog gaan doen. Ian heeft me vrijwillig in de tuin geholpen en stopte pas toen de laatste zandkorrel van de stoep geveegd was!
Ons neefje is nog jarig geweest, dat was ook al zo’n fijne dag: lekker buiten met het zonnetje en alle ruimte om te spelen. De politie kwam hem nog feliciteren door de luidspreker van de auto. Die had natuurlijk de vlaggetjes zien hangen.
De állerlaatste dag van de vakantie besloot ik nog wat leuks te doen met de kinderen, wat eigenlijk een traditie aan het worden is. We gingen naar een binnenzwembad, wat nog op hun wensenlijstje stond (en ik zo lang mogelijk uitstelde want ik ga er niet voor mijn lol heen) en voor het eerst door een McDrive, wat stiekem op mijn wensenlijstje stond: ik, 34 jaar en oud mac-gediende voor 9 jaar, ben in mijn hele leven nog nooit door een McDrive geweest tot deze dag. Wat een giller toch?
Nu de vakantie is afgelopen, is het weer tijd voor school. Voor ons nu extra bijzonder omdat Ian, onze jongste, vandaag voor het eerst naar school gaat. Dat betekent dat ik voor het eerst in tien jaar (TIEN JAAR) ook alle ochtenden alleen ben!
Wat een omslag! Dus, voor wie mij niet kent; ik plande mijn agenda weer vol allerlei nuttige activiteiten, sloeg een beetje door en kwam amper aan mezelf of het huishouden toe.
Ach ja, leren doe je met vallen en opstaan. Gelukkig vind ik leuke dingen doen met de kinderen ook leuk al heb ik soms wallen tot mijn knieën. Na schooltijd hebben we nog een aantal hele mooie middagen gehad, dus dan probeer ik de kinderen ook zoveel mogelijk buiten bezig te houden. Ook scouting was weer begonnen, wat me zaterdagmiddag even de tijd geeft om klusjes te doen.
De tweede schoolweek ging me al een stuk beter af. Ian kon voor het eerst de hele week meedraaien zonder een middagje over te slaan en ik kwam toe aan de tuin, hardlopen én een bezoekje aan de kringloopwinkel.
Afgelopen week was het perfect nazomers weer! We hebben dinsdagavond nog lekker buiten gezeten en marshmallows geroosterd. Normaal deden we dit bij de open haard, maar nu weer eens buiten.
De katten vangen bijna dagelijks een muis of een vogel. Die hebben hier alle ruimte om te spelen, de mazzelkonten. Bij de Lidl nog even leuke bloemetjes meegenomen met een opvallende kleurencombi en ik loop nu twee tot drie keer in de week hard. Ik merk al gauw weer verbetering in de snelheid en weet weer waarom het zo lekker is.
Ik ben zelfs begonnen met hardlopen met gewichten, omdat ik wil proberen wat meer kracht in mijn armen te krijgen. Man man, wat is dat wennen! Ik loop al te hijgen als ik net de straat uit ben. Verder vond Lukas nog een salamander onder een steen die voor dood speelde. En Ian die buiten op de bank de Italiaanse uitvoering van de spelregels van een favoriet spel voorleest. Slim kind!
Aankomende week zijn er weer nieuwe blogs te verwachten hoor! Ik heb het ritme even gemist.
De één-na-laatste week van de zomervakantie staat alweer op het programma. Waar sommige delen in Nederland alweer back to school zijn, luieren wij hier nog even door. Geen gehaast om overal op tijd te komen en ik heb de luxe dat ik overdag bij de kinderen ben.
Maandag. We waren vorige week begonnen met de verhuizing van Julians slaapkamer naar Ians oude kamer, wat op zich al een leuk klusje voor de kinderen is om de tijd te vullen. Vandaag was het aan mij om de kledingkasten leeg te halen en opnieuw in te delen vanwege de wissel. Omdat Ian net zindelijk is geworden ontdekte ik dat ik naast kleding, nog een hoop andere spullen weg kon doen. De commode werd een kast voor speelgoed en alle hydrofieldoeken konden de deur uit. Weer een tijdperk voorbij!
Dinsdag. Ik kreeg een superleuk pakketje binnen waarvan ik alweer bijna vergeten was dat ik het besteld had. Een T-shirt met een leuke print van Tara Booth. Ik volg haar al een jaar en word altijd heel blij van haar werk.
Ik stond trouwens bij de supermarkt met alle vier de kinderen in de rij, waar Julian begon te vertellen dat de tandarts dacht dat Lukas een meisje was vanwege zijn lange haar. Lukas had het destijds niet gehoord, hoorde het nu voor het eerst en was zó ontzettend verbaasd, dat de twee lange rijen mensen aan de kassa het hele verhaal van Julian te horen kregen zonder dat die twee het zelf door hadden. Ik had tranen van het lachen en moest me enorm inhouden niet te proesten en te huilen bij de kassa. Echt, ik kon mijn eigen portemonnee amper meer zien. En ja, ik heb zo’n dikke moederportemonnee.
Woensdag. De blog kwam online over de roofvogelshow en we kochten in Ede centrum een nieuw opblaaszwembad voor in de tuin. Na een ijsje bij de mac zijn we nog even langs mijn ouders geweest. Buiten wordt het weer steeds lekkerder.
Donderdag. Ik had zin om wat leuks te doen met de kinderen en nam ze weer eens mee naar de midgetgolf, waar we weer een hele tijd niet geweest waren. Het weer was heerlijk en ik had bij de speeltuin zelfs nog tijd voor een boek! Na afloop nog héél even plat gelegen voor het koken en de avonddienst.
Vrijdag zijn we een lang weekend weg gegaan. Eindelijk eens goed weer tijdens mijn vrije weekend, dus nu gingen we ook daadwerkelijk kamperen. Gewoon bij de Hoge Veluwe, omdat het er zo relaxt is.
We eten al wekenlang tomaten uit eigen tuin en ook dit weekend namen we weer een hele zak mee om te snoepen. Mijn favoriete tomaatjes zijn de kleine gele en rode, gewoon van zaadjes van de Lidl. Zoet, sappig en geen taaie schil.
Zaterdag. We lazen een boek en genoten van alle kinderen in de speeltuin, net als een oud stel. Er zaten zeker wel meer dan tien dreumesen in het zand met water te spelen. Je blijft ernaar kijken.
Zondag. Niet veel anders dan zaterdag natuurlijk. Maandag hadden we ook nog vrij, dus we bleven rustig staan tot de volgende dag.
En dan plots besef je dat er nog maar één week vakantie overblijft! Wat vliegt de tijd dan weer voorbij.
