een Pro in steunkousen aantrekken, maar drinkt vaker koffie in baas z’n tijd ☕️
Nog steeds ben ik aan het nagenieten van het festival van afgelopen woensdag.
Vanwege werk en verkoudheid ben ik er nog niet eens aan toegekomen om álle filmpjes en foto’s op IG te zetten,
maar heb ik in mijn stories wel alvast een korte samenvatting neergezet om op terug te kijken <3
Wie wil er nou niet naar zo’n festival?
Mijn haar was weer eens verschoten van de zon, waardoor mijn kleur eruit lag.
Nu vinden sommigen dat hoogblonde wel mooi, maar ik werd het zat.
Dus in een vrij weekend ging er bij mij, hop! Een verfje doorheen.
De donkere kleur (bijna zwart – koel bruin) is van DA met advies van de lieve medewerker en het blauw is blue navy van Lunar Tides.
Ik besloot een lok blond aan de voorkant vrij te houden en heb daar het blauw in gedaan toen het donkere klaar was.
Blij mee!
Even geen blog vandaag.
Ik las namelijk dat mijn site traag kan zijn vanwege mijn grote afbeeldingen.
Bij nader inzien zie ik dat ik enorme foto’s gebruik.
Die laden inderdaad wat trager.
En het staat niet eens mooi.
Dus ik probeer nu wat afbeeldingen te verkleinen,
zodat het A niet je ogen zal uitsteken en
B de site wat sneller laadt.
Snelheid is fijn.
Een inhoudsopgave in Word geeft overzicht en bespaart tijd in je werk! Je hoeft dit niet meer handmatig uit te typen. Voor degenen die hier nog mee worstelen leg ik het heel simpel uit. Neem er even de tijd voor en je hebt er je hele leven lang plezier van. De kans is namelijk groot dat je vaker Word-documenten gaat maken waarbij een Inhoudsopgave handig is. Want of je nu een verslag voor je studie maakt zoals ik, of een handleiding voor nieuwe collega’s maakt; een Word-document met een klikbare inhoudsopgave is altijd handig.
In Word staat bovenaan een zoekbalk, waarin je Inhoud kan typen. En daar komt de functie Inhoudsopgave al tevoorschijn. Je selecteert hoe je dit wil hebben en hoeft dit alleen maar in te voegen. Maak je geen zorgen over het lettertype, grootte, kleur, e.d. Dit kun je later aanpassen.
In de werkbalk bovenaan zie je of je een standaard tekst aan het typen bent of dat je een kop aan het maken bent. Selecteer Kop als je een titel op kop wil invoegen. Kop 1 is het hoofdonderwerp, kop 2 is een subkop, etc. Speel ermee om het te bekijken. Ook hier geldt: maak je geen zorgen over het lettertype, grootte, kleur, e.d. Dit kun je later aanpassen.
Subkoppen geven structuur aan je document en leest ook prettiger. Zoals je in mijn voorbeeld ziet, is de Inleiding Kop 1 en mijn subonderwerp Casus Kop 2.
Omdat je al gaande je verslag meer kopjes krijgt, zal je inhoudsopgave niet automatisch kloppend zijn. Vergeet daarom niet steeds na je werk je inhoudsopgave bij te werken. Dit doe je door op de inhoudsopgave bovenaan op bijwerken te klikken. Daarna klik je in het venster op In zijn geheel bijwerken.
De inhoudsopgave heeft veel voordelen. Je ziet in één oogopslag of je voor je opdracht geen onderwerpen vergeten bent. Je ziet waar ze staan en of er een logische opbouw in zit. Je biedt de lezer meer gemak door structuur aan te brengen dankzij de koppen. Denk daarom goed na wanneer je toe bent aan ene nieuwe kop en maak je alinea’s niet te groot. De koppen in de inhoudsopgave zijn klikbaar waardoor je direct naar het gewenste hoofdstuk verwezen wordt. Ideaal!
Eenmaal dit gemaakt, zul je zien dat dit vaker gaat toepassen!
Zo dan. Mijn eerste woorden staan erop.
In jaren heb ik geen blog meer goed bijgehouden.
Denk ik.
Zo kan ik niet zomaar over mijn werk schrijven, want privacy. En tegenwoordig ook niet meer over de kinderen, nu die ook niet alles meer oké vinden wat hun moeder doet.
Voor iemand die zichzelf kan verliezen in de tijd is dat een lastige.
Toch moet er een manier zijn om weer het plezier terug te vinden. En dat is denk ik een kwestie van leren door te doen.
Zo, daar is het.
Meer dan genoeg, voor een eerste keer.
Jawel.
Nee grapje, ik ben nog steeds blij met mezelf. Maar ik vond dus wat oude foto’s terug en ik dacht: man man, wat is er toch weer een hoop veranderd. geestelijk functioneer ik nog geregeld als een achtjarig kind maar mijn ontelbaar veel nieuwe ooglijnen zeggen wel anders. Inmiddels ben ik 34 en kijk ik terug op een leuk leven, maar laat me jou ook even meenemen in een reis door de tijd vol zinloze foto’s toen de digitale camera net betaalbaar werd en mijn invulling van vrije tijd als tiener. Komt-ie:
Toen ik mijn eigen computer had kocht ik al gauw een webcam. Ze waren niet zo duur meer en het was veel leuker om te kunnen chatten met beeld. Ik gebruikte ‘m meer voor mezelf dan voor andere moet ik zeggen, want ik was dol op selfies. Toen al? Nee, het was gewoon leuk om een gekke bek te trekken en dit vast te leggen. In die tijd kon het niet anders dan op die manier. Ik kan me voorstellen dat het voor acteurs ook een uitkomst geweest is om mee te oefenen. Het was ook veel goedkoper dan een digitale camera.
Lang haar en ik herken mijn zwarte spijkerjasje. Ik had een Citta Gilera en ik zat net in de bovenbouw van de middelbare school. Mijn lange haar zat nooit hoe ik wou en ik wilde af van die eeuwige speldjes.
‘Kassa 4, gaat voor u open. Dit is een PIN-kassa. Hier kan alleen gepind worden.‘ De jongen voor mij wacht tot het hekje open gaat bij kassa 4 en legt zijn spullen op de band. Ik houd uiterst links van het gangpad voor voorbijgangers en sta met één been in een reclamebord’ waar mijn blik een pakje nostalgische snoepkettingen kruist die ik als kind het einde vond. Even meenemen voor de kinders. Cultuur bijbrengen.
De kassajongen komt aangelopen met een ongezellig mondkapje op en niet lang daarna stort ik al mijn gekozen goederen uit over pakweg zo’n tweeënhalve meter. Ik moet snel zijn, want anders zit de kassajongen straks op mijn te wachten en de mensen achter mij ook, omdat ik nog steeds bezig ben met uitstallen. Vier kinderen thuis, moet je weten. Ja ik weet het, jullie zien het niet aan me. Maar accepteer dit gewoon. Ook ik heb luiers, WC-papier en drie pakken digestive koekjes nodig en kan niet vliegen. Ik wip mijn pinpas uit de portemonne, drapeer deze op het PIN-apparaat en onder het wachten de elektrische traagheid wip ik de winkelkaart uit de portemonnee, richt het naar de scanner terwijl ik mijn best moet doen om fatsoenlijk scherp te kunnen kijken over mijn mondkapje.
Als de wiedeweerga zet ik alles binnen een minuut in mijn kar, gesorteerd van warm tot koud terwijl ik met mijn ene hand nog een tas probeer te vullen en de andere hand mijn pinpas terugneem. Dankbaar begroeten we elkaar en draai ik mij om. Tot ik zie dat ik heel boos aangekeken wordt van boven een mondkapje. Een hoofd met wit haar pakt slechts een pak melk op en loopt de winkel uit.
Wij zorgverleners doen graag even dit en even dat voor onze cliënten. ‘En dan trekken we (ook zo één) nog even de kousen aan’ en ‘nog even de medicijnen…’. Michael van Balken, uroloog in Rijnstate, schrijft daar leuke blogs over in zijn rubriek Zorgtaal. Om een meer persoonlijke rommelblog in de week ertussen te gooien over mijn werkbezigheden, bedacht ik dat deze titel voor zo’n rubriek daarom wel leuk zou zijn. Zonde om de titel niet uitgelegd te krijgen toch?
Afgelopen paar weken heb ik vakantie gehad, dus op dit moment ben ik erg rustig op werkgebied. Wel heb ik twitter gevolgd voor de laatste nieuwtjes. Ik link hier even (said it again) naar twee mooie blogs die me opvielen op twitter, één van Barbara over de verhipping van ons vak (heerlijk stuk) en één van Caren over de zorgelijke perikelen van dit moment.
Nog een blog over een mooie (herkenbare) casus in de thuiszorg van Jelle Reijngoudt:
En verder weer een hoop gezeik op Twitter wat ik even (eigenlijk al heel lang) beu was. Als gevolg op mijn uitspatting op Twitter kwam er wel een lijstje aan positieve tweets naar voren en leuke nieuwe mensen om te volgen. De tweet is ook weer een goede reminder zo veel mogelijk positieve blogs te plaatsten over de zorg.
Afgelopen week plaatste ik de blog over ‘Stuk’, al is de docu alweer een paar maanden geleden op TV geweest. Ik vond het de moeite waard om lezers eraan te herinneren goede programma’s te kijken waar we herkenning vinden in ons werk.
Komende week ga ik proberen wat meer financiering te regelen voor een verpleegkundig preventieproject wat ik al heel lang doe. Mocht je zelf ook een preventieproject op willen starten, maar krijg je daar geen financiële middelen voor (denk aan een rollatorloop of een beweeggroepje voor ouderen), dan zou je wat aan mijn tip kunnen hebben welke ik woensdag deel op de blog.
Zo, en dan nu maar hopen dat ik niet al te veel ingewikkeld inleeswerk heb op werk… (alle rapportages screnen, gewijzigde zorgplannen controleren, misschien nog nieuwe cliënten met nieuwe dossiers doornemen, misschien nog wat teamdingen en de Siilo-app weer aan de praat zien te krijgen… Whaaah!)
Groeten van een nog heerlijk ontspannen wijkzuster, net terug van vakantie.
Sinds ik blog heb ik andere leuke bloggers leren kennen waar ik soms wat van opsteek. Meestal is het van mijn kant tot nu toe bij een kort ´Dank je!´ of ´Leuk!´ gebleven, maar ik vind dat ik ze daarmee te kort doe. Sommige bloggers zou ik graag willen bedanken voor wat ze voor me betekenen, op een persoonlijke manier. Daarom bedacht ik deze Bedank de Blogger Tag. Welke vragen erbij horen lees je hieronder:
Omdat ik meerdere bloggers wil bedanken, ieder met zijn of haar eigen unieke en mooie eigenschappen, heb ik hier een reeks van gemaakt. Zo zet ik steeds een blogger even in het zonnetje en laat ik ze weten dat ik me door hun gesteund voel. Ken jij een blogger die je eigenlijk nog uitgebreid of voor iets specifieks had willen bedanken? Neem de Bedank De Blogger Tag gerust over en het is lief als je mijn blog (kijkmama.nl) erbij noemt.
Merel, schrijfster en oprichtster van Lotus Writings
Merel heeft me door en door gesteund als beginnend, onzekere blogger en laat mij de wereld des bloggers zien door me te betrekken bij allerlei handige clubjes, net als Barbara (waarvoor ik hier de allereerste Bedank De Blogger Tag maakte).
Toen ik nog schreef voor 6 views per dag was zij altijd mijn vaste fan (en nog steeds). Mede door haar en wat anderen vond ik het leuk om te schrijven en ging ik door. Verder werd ik bedolven met positieve feedback, bleef ze herhalen dat ik wel goed kon schrijven en heeft ze zelfs haar vriend Ro laten vervelen met één van mijn posts. Maar ook door die keuring ben ik heen gekomen en dat alles bij elkaar maakt dat ik nog steeds door ga met bloggen. Ze heeft me ook geholpen aan contacten door me in het zonnetje te zetten met wat andere bloggers en regelmatig mijn blogs te benoemen in haar posts. Nadat ik in het zonnetje werd gezet door Merel heb ik mijn blog trouwens in privé kringen laten bekendmaken, dus ook een bepaalde grens verlegd.
De onzekerheid heeft plaats gemaakt voor plezier. Haar comments geven me een lach op mijn gezicht en als moeder is het heerlijk te zien dat mijn nuchtere blik herkent wordt door haar. Natuurlijk zie ik ook dat ik vaak bezoekers krijg via haar site, praktisch gezien. Verder heeft ze me toegevoegd aan handige Facebookgroepen, wisselt weetjes uit en inspireert ze mij.
We lezen elkaar blogs en volgen elkaar via social media. Toch vind ik de comments bij elkaar op de blog het leukst. Ik vermoed dat ze in Real Life ook een geweldig mens is.
Haar doorzettingsvermogen, haar groei, interesse en medeleven in een ander, haar schrijfstijl (echt jaloersmakend) met humor en bovendien de mooie woorden die ze gebruikt. Maar natuurlijk ook het moederschap; volgens mij probeert ze, ondanks haar drukke bestaan met de blog, haar tijd met veel liefde voor haar gezin en familie door te brengen. Ze wist zelfs een mega grote surprise party te organiseren voor haar 10-jarige dochter June. Petje af.
Ik zie ineens dat ik nog een Geluksmomenten Tag zou invullen voor haar (komt eraan Merel!) en ik neem mijn woorden terug dat ik tijdens het bloggen meestal niet snack. Merel, ik wens heel veel succes met de groei van je blog. Volgens mij doe je het hartstikke goed en zul je je doel wel bereiken!
Volgende keer plaats ik een bedankpost voor Saskia van ´Twinkelbella.nl´