Gezien: De moskeemannetjes (2Doc)

Wat een mooie documentaire weer van 2doc: De Moskeemannetjes. Van die programma’s waarvan je kan zeggen: daar heb je wat aan! En je kunt er wat mee.

Bange Nederlanders

Nog altijd ben ik vol ongeloof als ik bange, stugge Nederlanders zie worstelen met islamitische ‘nieuwkomers’. ‘Ze gaan niet weg’ en ‘ze moeten mengen, anders werkt het niet’ (maar dan wel afwachten op het initiatief van de andere kant). Ik begrijp dat ‘vreemd’ ‘eng’ kan zijn (wat de boer niet kent dat vreet hij niet), maar waar is het fatsoen gebleven?! Kom op zeg. Geen bangmakerij de wereld in als je niet weet waar je het over hebt. En nee, de aanslagen dien je niet te associëren met moskeegangers.

De politieagent

Trouwens, toen die politieagent (als eerste in beeld) ´moskeemensen´ zei beet ik even op mijn lip. Of is dat echt een juist woord? En ohja, er mocht niet gesproken worden over patrouilleren. En vervolgens hoor ik dit woord meerdere malen van de journalist. *Zucht.*

Gedreven Marokkaanse moslims

De ‘moskeemannetjes’ zetten zich in voor Allah, voor de moskee, de mensen, maar ook willen ze zich zo graag bewijzen voor de Nederlanders in hun buurt… Aan de ene kant is het aandoenlijk en natuurlijk maatschappelijk heel goed, maar aan de andere kant ook om mij kapot te schamen voor de Nederlanders. Als er meer gastvrijheid zou zijn geweest, was het lang niet zo moeilijk geweest voor deze mannen om zichzelf te bewijzen. Respect voor het harde werk van ze.
Een buurtvader in Ede sprak ik vorig jaar op een wijkfeest waarbij ik EHBO mocht verlenen. Ook hij was, net als deze moskeemannetjes, zo ongelooflijk gedreven en heeft zoveel bergen moeten verzetten om in Ede wat positiefs op gang te kunnen krijgen. Niet alleen om een goed lopende organisatie te worden, maar ook om andere Marokkanen te betrekken. Gelukkig waren er wel een handjevol Nederlanders op het wijkfeest, maar des te meer reden (voor mij althans) om als Nederlander vaker het gesprek aan te gaan op dit soort bijeenkomsten.

Geen vrouwen in beeld

Op Twitter werd terecht geroepen: waar zijn de vrouwen (van de Marokkaanse gemeenschap)? Jammer dat zij niet geïnterviewd werden, wat ook door regels in de religie of cultuur kan komen lijkt mij. Maar ach, wij Nederlanders hebben tot de dag van vandaag ook nog geen perfecte gelijkheid van man en vrouw en hebben hier ook (zeker bij de conservatieven) jarenlang over gedaan om hier wat aan te doen. Dus wie zijn wij om met dit vingertje te wijzen? Ik geloof dat het een kwestie van tijd is dat de Marokkaanse, islamitische vrouwen in Nederland mondiger gaan worden en meer naar buiten zullen treden.

Contact tussen de bubbels

Voordat ik op ´publiceren´ drukte, las ik nog een stukje in de Volkskrant, gezien via Romy van dochterlief.nl: ´Trek aan mijn jas, anders kies ik de makkelijke weg.´ (ook bekend als: ´PVV-stemmers, laat mij de boosheid tegen de elite snappen.´). Daarin wordt uitgelegd dat het ook wel makkelijk is, om in je eigen bubbel te blijven. Maar waarom moeilijk denken? Begin klein: Ga eens eten bij een buurthuis, ga eens naar een wijkfeest, een wijkbijeenkomst, een open sportactiviteit in je buurt, doe eens vrijwilligerswerk. En luister.
Er zijn zat mensen te ontmoeten die je een link geven naar mensen waar je normaal niet zo gauw mee zou praten. Stel je open en probeer het eens. En laat je niet leiden door angst. Contact met de ander is mijn inziens het begin van het oplossen van misverstanden en het creëren van sterke banden.