Portret van katten in de straatgoot, rollenbollend door de berkenzaden. Plakkerig stuifmeel op donker vacht en alles wat daardoor vanzelfsprekend op meelift. De zon maakt de straat lekker warm, dus het rollebollen gaat nog heerlijk een tijdje door.
Het portret komt even overeind. Rommel valt van z’n kop. Stuifmeel op zijn snoet. Geeft een kopje tegen je knie. Meer kopjes over de tegels. Rolt nog minstens drie keer door het stof.
En dan staat het stuifmeelmonster plots op. Hun blik zegt dat je niks meer dan lucht bent. Twee poten met poepgat en staart in de lucht loopt richting huis. Op zoek naar een mensenbed om in te slapen.
PS: deze foto’s zijn gemaakt bij mijn gepimpte bloemenberm
[…] Op de uitgelichte afbeelding zie je verder nog de paardenbloem en de rododendron. En de kat. (hier nog schoon op de foto) […]