Sokkenwoede

‘Weet je nog, vorige week’ zeg ik tegen Julian in bed, ‘die stinkvoeten van jou…’

‘Nee!’ zegt hij. Steevast ontkennend als hij boos is.

Vorige week had ik Lukas tegenover mij aan de eettafel ervan verdacht dat hij zweetvoeten had. Er hing namelijk een penetrante geur rondom mijn werkplek en ik was het niet. Hij is nu negen jaar en je hoopt dat hij zichzelf vrij zelfstandig kan verzorgen, maar ook daar is nog enige sturing bij nodig. ‘Lukas, ga even douchen, je stinkt.’ Totaal verontwaardigd vanachter zijn game stond Lukas op om te douchen, maar na enige discussie en een ruiktest bleek hij het niet te zijn. De geur kwam helemaal vanuit de woonkamer. Julian liep plots voorbij met zijn sokken in zijn handen en hij riep: ‘Ohja ik weet het al!’ en rende naar boven om zijn voeten te wassen. Het bleek dat hij die sokken al een week aan had.

‘Wanneer heb je deze aangetrokken?’ vraag ik.

‘Pas vandaag!’ zegt hij terwijl hij strak tegen de muur blijft kijken.

Boos ligt hij op bed met zijn blote lijf, de deken weggeschopt. Het is een broeierige avond in juni. Maar warm of niet, hij houdt zijn sokken aan.

‘Julian, ruim die sokken op.’

‘Nee!’

‘Je gaat nu met blote voeten naar bed of trek schone sokken aan, want anders rijden we NU met de auto naar opa en dan ga je daar maar eens aan ZIJN voeten ruiken!’

Hij keek me aan. Zwijgend gooide hij zijn sokken uit en bleef met blote voeten in bed liggen. Eindelijk.

‘Iedere dag schone sokken.’ zeg ik. ‘Minimaal één keer. Vaker mag ook…’

‘Nee!’

‘…maar in ieder geval één keer per dag.’

Ik gaf hem een kus, zei welterusten en liep de trap af. Uit de slaapkamerdeur worden schone sokken de overloop op gesmeten.