Tag: Buiten spelen

Een trampoline kopen: waar viel onze keus op?

Jaaa! Eindelijk hebben we dan toch die trampoline gekocht. En nu, drie weken later, kan ik vertellen dat we nog steeds erg blij zijn met deze aankoop. De kinderen spelen er allemaal dagelijks op en ook vriendjes doen enthousiast mee. Misschien zijn sommigen benieuwd naar onze trampoline, dus ik besluit er even kort wat over te schrijven.

Een trampoline kopen is een hele bewuste keuze geweest, dus ik neem onze overwegingen even met je door:

Ruimte in de tuin

We wonen sinds een tijdje wat ruimer en er was plek genoeg voor een trampoline in de tuin. Het was ook één van de eerste dingen die in ons opkwam toen we in deze tuin rondliepen. Als we er één willen kopen, wisten we, dan wordt het waarschijnlijk een hele grote. Ten eerste omdat we vier kinderen hebben en ten tweede omdat we er zelf misschien ook wel op gaan springen of zonnebaden. Uiteindelijk is het een grote ronde trampoline geworden met een diameter van 3 meter 5 om precies te zijn. Als je een kleinere tuin hebt kan een rechthoekige vorm soms handiger uitkomen.

De kleur van de rand

De rand van de trampoline is van zeil en daar zijn verschillende kleuren in te kiezen. De kleur maakte mij niet uit, maar Marcel vond de groene kleur die je meestal ziet, niet mooi. Wij hebben daarom een trampoline met een grijze rand.

Ingegraven trampoline of niet?

Onze keuze voor een ingegraven trampoline was vooral vanwege de veiligheid. We denken dat de kans kleiner is op botbreuken of hoofdletsel als de trampoline lager op de grond zit. Voorwaarde is wel dat er een enorm gat gegraven moet worden en waar laat je al die aarde dan? Wij hebben hiervoor een container besteld, wat natuurlijk ook oploopt in de kosten. Marcel heeft overigens alles zelf gefikst in een paar dagen tijd, waarvoor applaus.

Een valnet om de trampoline tegen valgevaar?

Ondanks dat we even bij veiligheid hebben stilgestaan, wilden we er geen net omheen hebben. Een net met een smalle doorgang of ´deurtje´ nodigt niet echt uit om even snel op de trampoline te gaan springen. Bovendien kun je dan minder vaak leuke bedachte spelletjes doen vanaf de rand. Een net vinden we er vaak ook niet mooi uit zien. Geen sterke argumenten natuurlijk, maar wij houden van gemak.

Beschermhoes

We hadden de eerste dag nog geen beschermhoes en kregen binnen hele korte tijd al vogelpoep en frutsels uit de bomen in de trampoline. Ook blijft de trampoline langdurig nat na een regenbui omdat het regenwater op de randen blijft liggen. Een beschermhoes is daarom wel een aanrader en hebben we er later nog bij besteld. Later was de beschermhoes gratis bij de bestelling, vlak nadat wij de trampoline gekocht hadden. Zul je altijd zien!

Iets meer geld voor iets meer kwaliteit

We hebben een wat duurdere uitvoering gekocht, omdat het frame dan steviger is en er meer veren aanwezig zijn om de springmat mee vast te maken. Daardoor kan het dan wat meer gewicht aan en springt het wat beter. De rand is ook van zware, stevige kwaliteit.

Garantie

Er zit drie jaar garantie op, wat toch een fijn gegeven is.

Reviews

Marcel struint altijd het internet uit voor veel goede reviews en dat had deze ook.

Onze trampoline van Avyna Proline kun je kopen op deze site.

Afval rapen met de kinderen: gewoon doen!

Wat ik bijna vergeten te zeggen was is dat ik de kinderen regelmatig de omgeving leer schoon te houden. Dat is niet vanzelfsprekend; er wordt namelijk veel troep op de grond gegooid terwijl dit erg slecht is voor de natuur.
Dus het is de verantwoordelijkheid van de ouders/volwassenen dit een beetje bij te brengen aan de kinderen. Ik klink nu echt als een oude taart, maar ik ben ervan overtuigd dat de basis thuis ligt. Dus pak een vuilniszak en trek er op uit! Bijkomstig voordeel is dat de buurtjes zeer te spreken zijn over je.

Wat heb je nodig?

• Een vuilniszak

Niet nodig, maar wel handig:

• Kleine boterhamzakjes voor om de handjes of handschoenen (vond ik zelf niet nodig, slechts even handen wassen achteraf)
• Een grijpstok. (5 euro bij Lidl en het geeft nog plezier ook.)
• Een karretje of kinderwagen om het tillen van de vuilniszak te verlichten.
• Neem evt wat speelgoed en drinken mee.

Hoe beleefden wij dit?

We zijn met de jongste in de kinderwagen naar buiten gestapt. Ik had de vuilniszak en de kinderen mochten om de beurt de grijpstok gebruiken. Deze was nieuw, dus dat motiveert goed. Julian nam nog een bal mee om eventueel ergens te kunnen spelen. We begonnen vanaf de voordeur langs de seniorenwoningen, bankje van de hangjeugd en liepen langs de vijver weer terug. Ik hielp zelf even wat blikjes uit het water te vissen en de rest mochten ze met alle plezier zelf doen. De jongens hielden nauwlettend hun beurt in de gaten en keken al voor elkaar waar wat te vinden was. We kwamen naar schatting binnen drie kwartier thuis en hadden zeker een halve vuilniszak vol aan troep meegenomen!

Wat kun je nog meer doen?

Ruim eens een speeltuintje op terwijl de kinderen aan het spelen zijn. Gooi gevonden troep in de aanwezige prullenbak of neem eens een bezem of bladhark mee en maak alles netjes aan kant. Waarom zou je wachten tot de gemeente het eens doet?

En trouwens: je maakt andere kinderen nieuwsgierig en bewust: ´Mevrouw, waarom doet u dat?´

Een mooi moment dus om andere kinderen erbij te betrekken, al is het maar als eye-opener.

Deze blog is onderdeel van de Mama Challenge 2016 waarbij je een ander belangeloos gaat helpen. Lees ook eens over hoe Ilse met haar kind een ´herbruikbare knuffel´ doorgaf, de kinderen van Kimberley speelgoed schenken aan kinderen die minder hebben (knap!), Merel ging koken voor haar zwangere zusje en  Fleur zichzelf aanmeldde als stamceldonor.

Picknicken op de Ginkelse hei

Picknicken met je kind: wie doet dit nou niet? Deze eenvoudige Mama Challenge voerde ik uit met twee vingers in de neus. Oftewel hup, Ian in de arm, hup buggy in de andere arm om aan de fiets te koppelen (lang leve goedkope buggy van de Hema versus de terrible Quinny) en gaan met de banaan. Ja, het had in het dichtstbijzijnde park gekund, of sterker nog, in de achtertuin. Maar ik verbind dit meteen met een dagje weg om nog enigszins iets spannends te kunnen maken van de picknickgebeurtenis.

Bij deze vertel ik jullie over ons tochtje door de hei, op zoek naar de èchte Kreelse Plas. Want de Heidebloemplas hadden we al eens ontdekt, in de veronderstelling dat DAT de Kreelse Plas was, maar neen. Bij nader inzien op de Google kaart zaten we er naast, bijna letterlijk en figuurlijk.

De Kreelse Plas is beter per fiets te bereiken, of per paard maar die heb ik niet, dus nam ik de proef op de som en ging met de kinderen fietsen. 7,5 kilometer heen en 7,5 kilometer terug. Ja, ook voor de 16 inch wieltjes van Julian. Nog verder dan naar de ijscoboer op knooppunt 88 waarover ik vertelde in mijn laatste weekoverzicht. Wat ik toen niet vertelde is dat Lukas zijn trapper verloor en we even hebben moeten lopen om zijn vertrouwen terug te winnen. Dus ik hoop zo’n soort grapje niet nog eens mee te maken vandaag. Enfin.
Omdat we op de route door het centrum kwamen en tegen een oliebollenkraam aanliepen nam ik oliebollen mee (1+1=2). Door iedereen goedgekeurd. En de pruimen op de tegenoverliggende kraam namen we ook lekker mee. Mijn tactiek was om ergens op de heenweg een plekje te zoeken om pauze te houden voor de picknick. Dat werd bij een opvallend gepolijste steen (salontafel) omringd door zwerfkeien (barkrukken), één van de twaalf steenformaties van kunstenaar Adri Verhoeven die wij toevallig spotten langs de Kreelseweg. Daar doe ik nu heel interessant over, maar ik vond de info over de Beeldenroute achteraf op deze site. Later komen er namelijk nog meer tegen, dus lees snel verder!

Ian wordt moe en wil niet meer in mijn fiets. We besluiten Ik besluit na wat minuten gekrijs, de fiets te parkeren en verder te voet te gaan. Iets wat de jongens ook meer gewend zijn. Nog iets meer dan 2 kilometer te gaan voor de Kreelse Plas en ik wist dat we mijn onderneming makkelijk gingen redden vandaag.

Marc ziet meteen een jonge pad rond hupsen en tilt zo nu en dan een kever op. Het blijft me verbazen hoe snel hij dit vindt.

Op de hei is het warm, maar aangenaam. De meeste keien van de beeldenroute zijn al bezet door andere mensen, dus we lopen er rustig voorbij.

Lukas vraagt (als altijd) om de haverklap hoeveel minuten het nog is, dus ik geef hem mijn telefoon zodat hij wat te kijken heeft op de kaart. Hij mag ‘de weg wijzen’. Perfect, geen gezeur meer en ze hebben er zelfs lol in.
We komen nog een heel onopvallende steenformatie tegen!

De Kreelse Plas is dan ineens gevonden. Ik haal slapende Ian uit de buggy en stap op de vlonders  en klim over het bruggetje. De kinderen vinden dit reuze interessant.
 
Ik liet ze zien wat kroos is. Dat kennen ze alleen uit het vierverhalenboek van Dikkie Dik, maar hebben ze nog nooit in het echt gezien. Ze gooiden er wat takken in en begrepen het toen pas. Na een tijdje liepen we weer terug naar onze fietsen, die uiteraard nog ver waren.

We zagen een boom met een mooie schaduwplek eronder waar twee mensen een dutje deden na hun fietstocht. Lukas vroeg of we daar pal naast even konden zitten. Ik zei: ‘Ik denk beter van niet, weet je waarom?’ Lukas: ‘Ohja, die mensen stinken zeker naar zweet.’ En dus liepen we verder naar een andere plek waar we nog wat fruit van huis opaten.

Julian was blij dat we het bos weer bereikten en in de schaduw verder konden. Na een uitgebreide wildplas-sessie stapten we de fiets op en reden naar huis, om pas na een hele middag thuis te komen. (We checkten namelijk ook even de nieuwe winkel Zoo&Zo, vol interessante dieren om te bekijken!)

Julian onder het avondeten: ‘Mama, ik wil morgen precies hetzelfde als gisteren doen. Nee, ik bedoel, ik wil vandaag hetzelfde doen als gisteren. Nee, niet zo, morgen…’

Check hier hoe één van de Mama’s Met Thee een nieuw ontdekte speeltuin bezochten en daar gingen picknicken (dit had ik kunnen schrijven, geweldig om te doen!).
Lees hier hoe Merel met haar kinderen een picknick plande en nog net niet in het water liep.
En omdat het nog vakantie is heb je vast nog wel tijd om even Kimberley’s verhaal hier te lezen over hoe zij met de kinderen het avontuur aanging in het bos.