Even een paar cijfertjes.
– 5% van de studenten verpleegkunde kiest voor de ouderenzorg
– 110.000 ouderen wonen op dit moment in een verpleeghuis
– In 2025 zullen dat er naar schatting 141.000 zijn
– 10.000 vacatures in deze sector staan nu open
(RTL nieuws, september 2017)
Het slechte imago van de thuiszorg
Naast verpleeghuiszorg bevat de thuiszorg ook een groot deel van de ouderenzorg in Nederland. Als je mijn klas (2006 – 2010) vroeg wie er voor de thuiszorg of verpleeghuiszorg wilde kiezen, kon je de krekels horen tjierpen. Bijna iedereen wilde het ziekenhuis in (daar was een apart AGZ-traject voor), een klein deel koos voor de GGZ (ook daar was een apart traject voor), een enkeling wilde bij de huisarts of GGD werken (het MGZ-traject was under construction) en de rest wist het niet zeker. Maar verpleeghuiszorg of thuiszorg…?
´Op neurologie moet je heel veel wassen enzo.´ – klasgenoot
Onze klas had een vwo-diploma op zak. Wij waren de zogenaamde ´turbo´s´. De turboklas mocht een versnelde opleiding doen van drie jaar. We waren slim, mondig, eigenwijs en leergierig. Wij hadden onder andere één stage minder (´jij weet zeker niet eens hoe je een bed moet opmaken?´) en we werden klaargestoomd om als hbo-v´ers de leidinggevende en coördinerende rollen te vervullen. Ik stelde me een avontuurlijke toekomst voor met een hoge workflow. De intensive care-boeken had ik al op de plank. Ambulancezorg zou me hierna ook nog twee jaar cardiologie en twee jaar chirurgie kosten wist ik al. Niet veel later tekende ik een contract in de thuiszorg en na meer dan 7 jaar zit ik er nog. Ik zie je denken: waar ging het mis?
Liefde voor de ouderenzorg
Het meeste heb ik geleerd van de stages. Het praten met mensen, luisteren en mezelf inbeelden in de situatie van de ander, daar begon het allemaal mee. ´Je bent in ieder geval empathisch. Dat is een goede basishouding.´ werd er gezegd. Steeds vaker en beter besefte ik mij hoe complex ´een oudere´ in elkaar zat. Ouderen kunnen meerdere ziektes hebben, een minder stabiel netwerk, minder mogelijkheden in de mobiliteit, minder financiële middelen, houden zich vast aan oude gewoonten. Kan. Hoe zorg je ervoor dat iemand dan op de beste manier weer veilig en prettig kan wonen in de omgeving waar hij of zij thuis is? Ouderen waren minstens zo interessant als ieder ander patiënt. Bovendien vond ik ze vaak veel toegankelijker. Dit alles leerde ik op de afdeling neurologie en urologie. En dat chirurgen bovendien veel botter zijn en minder tijd hebben. Dingetje wel.
´Ga eens kijken bij Buurtzorg.´ – tante, oud-wijkverpleegkundige & cliënt
Vacatures waren er in het ziekenhuis niet meer (2010). Flexwerk deed ik, van vleugel A tot C en van boven naar beneden. Te veel patiënten, te veel collega´s (want geen naam onthouden). Meer dan zes verschillende manieren van sortering in patiënten op diverse whiteboards en van hollen om een bed naar ´hoe lang duurt mijn dienst nog?´ Ik was blij om te zien dat ik welkom was in de thuiszorg, in een vast team en met een vast contract. Ik heb sindsdien niet meer hoeven te solliciteren.
Zelfsturing zorgt voor ontwikkeling
Nu moet ik erbij zeggen dat ik niet wordt gemanaged in mijn taken. Ik mag doen waar ik voor geleerd heb en waar ik voor ga. Bovendien wordt het nog gewaardeerd ook. Mijn team is zelfsturend en dat maakt mij heel blij. Ik word gemotiveerd door cliënten en collega´s. Niet door een mail uit een kamertje rechtsachter waarin ik wordt verzocht een telefooncursus te volgen voor de telefoontargets van de afdeling. Ik maak liever een brief voor de specialist waarin ik de cliënt ondersteun in haar verhaal dat we ons in een medisch dilemma bevinden. Ik ben liever aanwezig bij een condoleance van een cliënt die wij maandenlang met familie intensief hebben verzorgd tot de euthanasiewens is ingegaan. Ik laat na een tip van de specialist apotheken graag samenwerken om te zoeken naar goedkopere medicijnen voor sommige cliënten. Ik organiseer graag bijeenkomsten voor lotgenotencontact en voorlichting.
Kies jij voor verpleegkunde? Mooi! Blijf kijken met een open blik en lees alvast wat vakliteratuur: Eend en Konijn laten zien wat zorg is (maar 24 bladzijdes).
Published by